“Als je nu opluchting ervaart omdat alles is uitgevallen, moet je je misschien eens achter de oren krabben over het tempo waarin je leeft.”
Ik hoor het regelmatig bij mensen om mij heen dat die rust best even lekker is op het moment. Geen FOMO meer, maar JOMO (Joy Of Missing Out), al denk ik dat er niet zoveel meer te missen is. Is deze rust een vloek of een zege voor onze mentale gezondheid?